PBX (ang. Private Branch Exchange), a dokładniej PABX (ang. Private Automatic Branch Exchange) – abonencka centrala telefoniczna, wykorzystywana do kierowania ruchem wewnętrznym oraz zewnętrznym (do operatorów) podmiotu, w którym jest zainstalowana. Pojęcia PBX oraz PABX używane są wymiennie dla nazywania central telefonicznych. Historycznie, poprzednikiem PBX / PABX były, niespotykane już dzisiaj, centrale PMBX (ang. Private Manual Branch Exchange), gdzie połączeniami kierowano ręcznie, poprzez fizyczne przełączenia linii. W automatycznych centralach, jak sama nazwa wskazuje, przełączenia następują bez udziału człowieka.
W gronie central automatycznych wyróżnić można dwa rodzaje central: analogowe i cyfrowe. Te pierwsze są chronologicznie starsze i technologicznie słabsze, oferują zwykle mniej funkcjonalności i możliwości integracji niż cyfrowe. Najnowszą zdobyczą technologiczną są centrale IP PBX, bazujące na standardzie VoIP i powoli wypierające centrale, pracujące w starszych technologiach: analogowej i ISDN. Dają bowiem jeszcze więcej możliwości, więcej funkcjonalności, są bardziej elastyczne oraz pozwalają na pełne wykorzystywanie telefonii IP. Niektórzy producenci central ‘uzbrajają’ standardowe centrale w rozszerzenia, karty VoIP. Niemniej nie umożliwia to na wykorzystanie wszystkich możliwości technologii IP. VoIP jest bowiem tylko rozszerzeniem, a nie natywną technologią. Często też centrala IP określana jest jako serwer telekomunikacyjny, a to ze względu na to, że jej podstawą jest klasyczny serwer (komputer), wyposażony dodatkowo w odpowiednie podzespoły i z wgranym dedykowanym oprogramowaniem. Takie rozwiązanie daje jeszcze większą elastyczność, skalowalność i możliwość rozwoju systemu telekomunikacyjnego.
